Bir seneden fazla geçti ilk Hiperbarik Oksijen Tedavimizden (HBOT) bu yana. 40 gün o koca tüpün başında dualarla, heyecanla, umutlarla bekleyeli...
Bir sene sonra yine aynı yoldayız. Aynı tüp, aynı kask, aynı oksijen, aynı umutlar...
Geçen seneki 40 seanstan kazanımlarımız o kadar çok ki... İlk cümlesini duymamız hemen 40 seansın bitimine denk geliyor. Sakinleşmesi, yolda el tutması, konuşması... o kadar çok kazanımlarımız var ki. Yine umutlanmamak elde değil.
Hiçbir tedaviden mucize beklemem, ben. Yere çakılmaktan korkarım. Ama 'umut' hep var, olmalı.
Günün raporu ise:
HBOT... 2. Tur... 1. Gün...
Tüpe sorunsuz girdi. Kaskı takarken 'korkuyorum' dedi ve bana sarıldı. Kask takıldıktan sonra ise 'çok eğlenceli' dedi. Kendisini uzaya giden bir füzede astronot olarak hayal ediyor. Bir gece önce 'yarın füzeye gireceğiz' dedim, heyecanlıydı ama itiraz etmedi. Seans sonrasında ise çok yorgundu. Eve gidince kendini koltuğa attı, yattı.
Böylece... 1 bitti, kaldı 39 seans...
Hayırlısıyla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder