29 Kasım 2011 Salı

Kimse bana istatistiklerden bahsetmesin



Otizm spektrumundaki erkek çocukların sayısının oranı kız çocukların dört katı. Yani bugün bir kız çocuğu bu tanıyı aldıysa aynı anda dört erkek çocuğu aldı...


eee? ne olmuş yani?


Bu oran benim kızımın o dörtte birden biri olduğu gerçeğini değiştiriyor mu?


Ya da her 110 çocuktan biri olduğu gerçeğini?


Ya da hayatımı daha mı kolay yapıyor?


Gerçekleri daha mı az gerçek?


Ya da Lorrin Kain'in 250.000'de bir çocuğun başına gelebilecek bir yan etkiye maruz kaldığı gerçeğini? 250.000 çocuktan birini etkileyen "aşının yan etkileri" tarafından etkilendiğini? Lorrin Kain'in ve ailesinin hayatını yok ettiğini? Lorrin Kain'i 15 yaşında ölüme götürdüğünü?



Bana istatistiklerden bahsetmeyin!



O 1 kişi, içimizden biri!







Lorrin Kain'in ve savaşçı annesinin hazin dolu ve ibret alınacak öyküsü için:

25 Kasım 2011 Cuma

Adım Adım...




Hayat son hızıyla devam ediyor. Tüm dünyamız entegrasyon olmuş durumda. Adım adım ilerliyoruz. Küçük adımlarla... Çok küçük adımlar... Ama sağlam adımlar olduğunu düşünüyorum bu küçük adımların.


Birgün harika bir gün oluyor. Mutlulukla coşuyorum, kalbim son hız atarken. Ertesi gün herşey tepetaklak oluyor. Savrulup duruyoruz, sonra kendimize geliyoruz. Ayaklarımızın üstüne daha sağlam basıp yolumuza devam ediyoruz.


Alınacak uzun bir yol var önümüzde. Uzun ve taşlı bir yol. El ele yürüyoruz kızımla. Bazen o kuşanıyor kalkanları, bazen ben...


Bazense rüzgara bırakıyoruz kendimizi. Sonbahar esintisi bizi nereye götürürse...