4 Eylül 2010 Cumartesi

Dalgalar


Bugün konuşma terapisinden çıkışta, ikimiz de hemen eve dönmek istemedik. Zaten sabahtan 2 saat trafikte kalmış olmanın verdiği gerginlik varken, harika havayı değerlendirmeden eve dönmek ikimize de yaramayacaktı. Boğaz kenarında kimseciklerin olmadığı, temiz ve harika manzaralı bir oyun parkı bulduk. Önce el ele kayalara vuran serin Boğaz sularını seyrettik, önümüzden geçen tekneleri inceledik, çevremizdeki insanları selamladık ve sonra parkta oynamaya daldık. Kızımla başbaşa zaman geçirmeyi çok seviyorum. Aramızdaki görünmez bağ öyle özel ki, ona her dokunuşumda, her sarınışımda, her öpüşümde, adece cennetin kapılarını aralıyorum. Bugün el ele tutuşmuş derin suları seyrederken, gözümün ta içine bakıp 'anneciğim seni çok seviyorum' derken, yanağıma o tatlı öpücüğünü kondururken, dünya nasıl da durdu haberin var mı? Güzel kızım... seni çok seviyorum.

2 yorum:

  1. Merhaba,premature dogdugu icin duyma ve konusma sorunu olan oglumla yasadigimiz guzellikler ne kadar da ortak.Musait bir zamanda doya doya konusmak isterim sizinle tabi sizde isterseniz.

    Mehves

    YanıtlaSil
  2. Merhaba, yorumunuz icin cok tesekkurler. FB kullaniyorsaniz, oradan konusabiliriz.

    YanıtlaSil