Bazen öyle umutluyum ki gelecek için, gülüyorum, konuşuyorum, hayaller bile kuruyorum. Sonra, hatta en umutlu olduğum bir anda tüm hayallerimi kuma gömüyorum, kaybediyorum onları. Kaçıp gidiyorlar, en karanlık kuytuya. Mum yakıyorum o en karanlık geceye. Eriyince o mum, güleceğim yine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder