Özel eğitim gerektiren her durum çok pahalı bir hayatı da yanında getiriyor. Terapiler, tedaviler, doktorlar, ilaçlar, normal öğrencilere göre tam iki mismi ödenen özel okullar, gölge öğretmenler, diyetten dolayı özel yiyecekler, mutlaka organik olmak zorunda olan yiyecekler, özel eğitim gereçleri, malzemeleri, kitapları, homeopatik ilaçlar, testler, vs vs vs...
Sonsuz bir harcamanız oluyor. Şartlarınızı en sonuna kadar zorlayıp yapabildiğinizin, yapabileceğinizin en iyisini yapmak istiyorsunuz ki bundan 20 sene sonra geriye dönüp baktığınızda "keşke" kelimesini kullanmayın.
Başka ailelerin bir ev almak için harcayacağı miktardaki parayı siz bir senede 5 yaşındaki çocuğunuza harcıyorsunuz.
Tüm bu çabanın da maddiyatın yanında büyük bir manevi bedeli var tabii ki.
Artık bir mağazada kendinize bir ayakkabı alırken 10 kere daha fazla düşünüyorsunuz, yapmak istediğiniz tatili erteliyorsunuz, kuaföre daha az gidiyorsunuz, manikürünüzü kendiniz yapıyorsunuz, restorana gidişlerinizi azaltıyorsunuz, kendi zevk ve isteklerinizi hep ikinci plana atıyorsunuz.
Çünkü biliyorsunuz ki o ayakkabıya ödeyeceğiniz para ile çocuğunuz üç saat daha konuşma terapisi alabilir, tatile ayırdığınız bütçe ile gölge öğretmenin bir aylık maaşı ödenebilir, kuaförünüzün ücreti ile on tane kitap alabilirsiniz...
Hepsi o "keşke"yi asla söylememek için. Hepsi geriye dönüp baktığınızda "yapabilirdim ama yapmadım" dememek için.
Sonra...
Duyduğunuz her yeni cümlede, her sıkı sıkı sarılışta, alınan her öpücükte, her sevgi dolu bakışta ise "iyi ki" diyorsunuz... İyi ki almamışım o ayakkabıyı... İyi ki!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder